طبقه بندی لباس های پزشکی

1. با استفادهلباس پزشکی)
با توجه به هدف و مناسبت استفاده می توان آن را به لباس کار روزانه، لباس جراحی، لباس ایزوله و لباس محافظ تقسیم کرد.
لباس کار روزانه به کت های سفیدی گفته می شود که کارکنان پزشکی در کار روزانه خود می پوشند که به آن کت سفید نیز می گویند.
لباس های جراحی به لباس هایی با طراحی خاص گفته می شود که در اتاق عمل پوشیده می شوند.
لباس ایزوله به لباس هایی اطلاق می شود که کارکنان پزشکی در مواردی مانند تماس با بیماران و اعضای خانواده که بیماران را ملاقات می کنند می پوشند.
لباس محافظ به لباسی اطلاق می شود که پرسنل در مناطق خاص مانند کمک های اولیه پزشکی، ناحیه بیماری های عفونی و ناحیه تشعشعات الکترومغناطیسی پوشیده می شوند.

2. با توجه به عمر سرویس(لباس پزشکی)
با توجه به طول عمر، لباس های محافظ پزشکی را می توان به لباس های محافظ یکبار مصرف و لباس های محافظ قابل استفاده مجدد تقسیم کرد.
استاندارد داخلی لباس‌های جراحی یکبار مصرف پزشکی، استاندارد صنعتی YY / T 0506-2016 ورق‌های جراحی، لباس‌های جراحی و لباس‌های تمیز برای بیماران، کادر پزشکی و ابزار است که توسط سازمان غذا و داروی دولتی صادر شده و از 1 ژانویه 2017 اجرا شده است. استاندارد لباس های محافظ پزشکی یکبار مصرف، الزامات فنی برای لباس های حفاظتی یکبار مصرف پزشکی است که توسط کمیته مدیریت استاندارد ملی چین تعیین شده و از 1 مارس 2010 اجرا شده است: gb19082-2009.
لباس محافظ یکبار مصرف پس از استفاده بدون ضدعفونی و شستشو دور انداخته می شود. استفاده از آن آسان است و می تواند از عفونت متقاطع جلوگیری کند. با این حال، مواد یکبار مصرف به آرامی تجزیه می شوند و به راحتی باعث آلودگی محیط زیست می شوند. این نوع معمولاً برای لباس های جراحی و ایزوله با نیازهای حفاظتی بالا استفاده می شود. نوع قابل استفاده مجدد نیاز به شستشو، ضدعفونی در دمای بالا و سایر اقدامات پس از استفاده دارد. به طور کلی، راحتی مواد بهتر است، اما عملکرد محافظ معمولا ضعیف است. فرآیند شستشو و ضدعفونی نیز باعث افزایش هزینه های نیروی کار و منابع آب خواهد شد. این نوع معمولا برای لباس های کار روزانه (کت سفید) با نیازهای حفاظتی کوچک استفاده می شود.

3. طبقه بندی بر اساس مواد(لباس پزشکی)
با توجه به فناوری پردازش مواد، لباس های محافظ پزشکی به لباس های محافظ بافته شده و غیر بافته تقسیم می شوند.
مواد بافته شده عمدتاً برای پردازش لباس‌های محافظ پزشکی قابل استفاده مجدد، از جمله پارچه‌های بافته شده سنتی، پارچه‌های با تراکم بالا، پارچه‌های روکش شده و پارچه‌های چند لایه استفاده می‌شوند. پارچه های بافته شده سنتی عمدتاً از الیاف پنبه یا پلی استر و نخ مخلوط پنبه ساخته می شوند. راحتی خوبی دارند و عمدتا در لباس های کار روزانه (مانتوهای سفید) استفاده می شوند. پارچه با چگالی بالا از نخ پنبه ای یا سایر رشته های الیاف مصنوعی بسیار ظریف ساخته شده است. شکاف نخ بسیار کم است. به دلیل عملکرد مویرگی فیبر، نفوذپذیری رطوبت دارد. پس از درمان با فلوروکربن، سیلیکون و سایر عوامل ضد آب، دارای نفوذپذیری ضد مایع خاصی است. این عمدتا برای مواد لباس جراحی که نیاز به اثر ضد آب بهتری دارند استفاده می شود. پارچه های روکش و لمینت برای افزایش نفوذ ناپذیری مواد استفاده می شود و برای مواد پوشاک محافظ در محیط های خشن استفاده می شود. پس از پردازش پوشش، سطح پارچه پوشش داده شده توسط عامل پوشش دهنده آب بندی می شود و دارای ضد نفوذپذیری است. گروه های آبدوست در پوشش یا ساختار ریز متخلخل با روش های خاصی برای اطمینان از نفوذپذیری رطوبت پارچه تشکیل می شوند. پارچه لمینت کامپوزیت پارچه و لایه ای از فیلم خاص (مانند فیلم ریز متخلخل، فیلم نفوذپذیر رطوبت پلی اورتان و غیره) از طریق فرآیند لمینیت مانند پارچه کامپوزیت فوق العاده ضد آب و نفوذپذیر PTFE است. از آنجایی که قطر منافذ ریز غشای اصلی پارچه بسیار کوچکتر از قطر قطرات آب است، می تواند از نفوذ خون و مایعات بدن جلوگیری کند. میکروپور تخلخل بالایی دارد، قطر منافذ بزرگتر از قطر مولکولهای بخار آب است و مولکولهای بخار آب می توانند آزادانه عبور کنند، بنابراین نفوذپذیری رطوبت خوب است.
مواد پوشاک محافظ غیر بافته اساساً یکبار مصرف هستند. منسوجات نبافته Spunbonded، Spunbonded nonwoven، SMS (spunbonded melt blown spunbonded) منسوجات نبافته کامپوزیت، منسوجات فلش نبافته و محصولات لمینیت پارچه spunbonded به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند. به طور کلی، لباس های محافظ نبافته نسبت به مواد ماشینی محافظت بهتری دارند.